Jhr. Charles Ruijs de Beerenbrouck (Roermond, 1 december 1873 - Utrecht, 17 april 1936) was een Nederlands premier in de jaren 1918-1925 en van 1929-1933.
Charles Ruijs de Beerenbrouck studeerde rechten in Leiden en promoveerde in 1895. Hij was daarna enige tijd advocaat. 
Van 1901 tot 1905 werkte hij bij het Openbaar Ministerie en was gemeenteraadslid in Maastricht en later kamerlid voor de Bond van rooms-katholieke Kiesverenigingen (later: rooms-katholieke Staatspartij).
In 1918 volgde hij zijn vader op als commissaris van de koningin in Limburg. Maar enige maanden later schoof formateur mgr. Nolens hem naar voren als Minister-President. De katholieken waren bij de eerste verkiezingen volgens het stelsel van evenredige vertegenwoordiging de grootste fractie geworden. Maar Nolens, een priester, als eerste minister was ondenkbaar, in de eerste plaats voor de koningin.
Op 9 september 1918 ging het eerste kabinet Ruijs de Beerenbrouck van start onder de tot dan toe jongste en eerste katholieke Nederlandse premier. Ruijs trad tevens op als minister van Binnenlandse Zaken.
Ruijs de Beerenbrouck speelde ook een belangrijke rol in het katholieke verenigingsleven (men zou kunnen zeggen: binnen de katholieke zuil), waaronder al tijdens zijn studietijd als eerste voorzitter van de Leidse studentenvereniging Augustinus, en in de strijd tegen het alcoholisme. Ook is hij, in twee perioden, lid geweest van het curatorium van de R.K. Leergangen, namelijk van 1912 tot 1919 en van 1925 tot 1929
In april 1935 startte Ruys de Beerenbrouck een initiatiefgroep van katholieke burgers. Deze groep vormde van toen af het Ariëns-Comité, dat een jaarlijkse herdenking op de sterfdag organiseerde, documentaties en gegevens over gebedsverhoringen verzamelde en professor dr. Gerard Brom ondersteunde in het schrijven van een biografie van Ariëns.
