In en rond de St. Jozefkerk te Enschede werd op 25 april de jaarlijkse ontmoetingsdag gehouden voor de leden van de diocesane Gebedskring voor roepingen. Na de pontificale Eucharistieviering waarin kardinaal Eijk hoofdcelebrant was, volgden de lunch en een middagprogramma. Daarin hield rector Kuipers een presentatie over het eerste jaar van de priesteropleiding het Ariënsinstituut en gaf pastoor Ten Have (Zalige Titus Brandsmaparochie) een enthousiaste lezing over de priester Alphons Ariëns, die lang in Enschede werkte.
Ten Have schreef enkele jaren geleden een spirituele biografie over de kandidaat-zalige Ariëns en is bovendien vice-postulator in diens zaligverklaringsproces. Daarnaast gaven Jaider en Mauricio van de Colombiaanse Misioneros de Cristo Maestro, waarvan sinds de zomer van 2014 vier leden in het aartsbisdom hun priesteropleiding volgen, een presentatie over hun gemeenschap. Jaider en Mauricio waren tijdens de viering ‘s ochtends aangesteld als acoliet en lector.
Marcus In zijn welkomstwoord refereerde kardinaal Eijk aan de heropening van de Utrechtse priesteropleiding, nu bijna een jaar geleden. “Dat kon mede gebeuren door uw gebed om nieuwe roepingen. En dat geldt ook voor de komst van de religieuze gemeenschap uit Colombia,” zo zei hij tegen de aanwezige leden van de Gebedskring. “We houden deze ontmoetingsdag op het Hoogfeest van de apostel Marcus, laten we daarom mede tot hem bidden om nieuwe roepingen.” In zijn preek stond de kardinaal stil bij de figuur van Marcus. Die maakte aanvankelijk geen heldhaftige indruk, aldus de aartsbisschop, maar ontpopte zich later als een moedig mens: “Hij werd secretaris van Petrus en na diens dood in 64 ging hij naar Egypte, waar hij de kerk van Alexandrië stichtte. Uiteindelijk stierf Marcus als martelaar.” Bij Marcus staat binnen zijn roepingsgeschiedenis niet zozeer het moment van de roeping centraal, aldus kardinaal Eijk, maar zijn rijping en vorming binnen het kader van de roeping nadat hij daar ja op had gezegd. “Zijn Evangelie is de rijpe vrucht van deze groei. Het besef dat Jezus niet valt te begrijpen zonder Zijn dood en Verrijzenis en het besef van zijn innige relatie met God de Vader zijn bij deze evangelist de vrucht van een gerijpt geloofsleven en groei in het volgen van zijn roeping.”
‘Niet vanzelfsprekend’ Kuipers benadrukte in zijn presentatie dat “we hier bij elkaar zijn voor ontmoeting, viering en vooral gebed – het is bijna Roepingenzondag. We hebben elkaar nodig en we hebben het gebed nodig. Want priesterroepingen zijn niet vanzelfsprekend in deze streken.” Via foto’s nam hij de aanwezigen mee door het afgelopen jaar, “zodat u zich nog meer verbonden voelt met de priesteropleiding.” Ten Have boeide de aanwezigen met een lezing over het leven van Alphons Ariëns, doorspekt met anekdotes. Ariëns is nog altijd bekend als drankbestrijder en ‘vakbondsman’ die opkwam voor de rechten van arbeiders, maar dat maakt hem niet inwisselbaar voor een politicus of sociaal werker nu, aldus Ten Have: “De kern van zijn werk werd gevormd door zijn liefde voor de mensen, die voortkwam uit zijn liefde voor Christus. Zijn spiritualiteit en priesterschap waren cruciaal voor zijn sociale werk.” Ariëns had volgens Ten Have dan ook hetzelfde motto als St. Paulus en Don Bosco: ‘De liefde van Christus laat ons geen rust.’
‘Gedraafd en gehold’ Ariëns zette zich – met vallen en opstaan – vijftien jaar lang in Enschede in voor sociale wetgeving. Met steun van de bisschop richtte hij de eerste r.-k. arbeidersvereniging op en later zette hij zich ook in voor de drankbestrijding: drankmisbruik was een groot probleem onder arbeiders. Ariëns hield het niet bij woorden: hij verkocht zijn eigendommen of gaf deze weg aan minderbedeelden. In 1901 werd hij benoemd tot pastoor in Steenderen. Van 1908 tot 1926 was hij pastoor te Maarssen en in die fase kwam er meer nadruk te liggen op de spiritualiteit. “Ariëns besefte aan het eind dat hij zijn hele leven had gedraafd en gehold,” aldus Ten Have, “maar wijzend naar een boekenplankje met heiligenlevens zei hij: ‘Daar ligt de kern’.” Niet lang na zijn emeritaat (om gezondheidsredenen) overleed Alphons Ariëns in 1928 in Amersfoort.
http://www.ariensinstituut.nl/Roepingenraad/Nieuws/Pages/OntmoetingsdaggebedskringinEnschede.aspx
